„Niewierność nad wiernościami” Andrzej Coryell

„Zasłon Bytu nie wolno prać chemicznie.” 

Są książki i Książki. Jedne czyta się dla ogólnie pojętej przyjemności, inne w celach poszerzania wiedzy, niewielką garstkę pozostałych - by przeżyć coś niemalże metafizycznego, coś, co pozostawi po sobie garść refleksji i zmusi do spojrzenia na świat w zupełnie odmienny sposób. W tejże kategorii można wprowadzić prosty podział na powieści oraz poezję, a nikomu nie jest obcy fakt, że im utwór krótszy, tym większe pole do popisu pozostawia czytelnikowi. Kilkuwersowy wiersz może wywołać burzę uczuć, które jeszcze długo kłębią się w głowie - zatem, czy ciężko jest sobie wyobrazić, co z człowiekiem może zrobić wielka myśl zamknięta w jednym zdaniu?

„Liście przemijają z wiatrem, ludzie z czasem.” 

Autor postawił przede mną trudne zadanie. W końcu jak pisać o czymś, czego nie da się wyrazić słowami? Jak dokonać oceny zbioru krótkich form - aforyzmów, które docenić można tylko przeżywając je w sposób indywidualny? Nie jest niczym trudnym wypisanie wielkimi literami tezy: Coryell wielkim poetą jest - ale czy wtedy ktokolwiek wziąłby takie słowa na poważnie? Mogę napisać: czytanie „Niewierności nad wiernościami” było dla mnie niezwykłym doświadczeniem, które dało możliwość zastanowienia się nad niektórymi aspektami życia; które pozwoliło na zajrzenie głębiej niż na co dzień sięga wzrok. Jednak czy byłby to dobry pomysł? Czy wtedy nie podeszlibyście do książki z założeniem, że z marszu oderwie Was od błahej codzienności? Byłoby to błędem, w końcu aforyzmom pana Coryella trzeba w pełni oddać się intelektualnie, smakować każde słowo, obracać językiem, przegryźć, skorelować z własnym zdaniem i poddać próbie - nie wystarczy tylko pozwolić światłu odbić tekst na siatkówce oka.

„Świat bez ludzi byłby bardziej ludzki.” 

Nie wszystkie podszyte nutką cynizmu myśli autora znajdą odbicie w naszych poglądach - nie warto się jednak zrażać, bowiem niejednokrotnie okazuje się, że spostrzeżenia te są nad wyraz trafne. Niczemu nie szkodzi skonfrontowanie się z odmiennym spojrzeniem, które często wywołuje uśmiech na ustach, w większości przypadków w formie śmiechu przez łzy. Błyskotliwe uwagi zawierające sporo zaskakująco gorzkiej prawdy szybko stają się intelektualnym uzależnieniem: otworzenie na dowolnej stronie, wybranie dowolnego wersu i nagle wszelkie przyziemne troski znikają. To nie jest dzieło bezpieczne - zmusza do myślenia.

„Głowie zdrowiej na karku - musiał przyznać kat.” 

Panowie, kapelusze z głów.

★★★★★★★★★☆

Za możliwość zapoznania się z książką bardzo dziękuję autorowi.